Bevallen op eigen voorwaarden

Ik merk bij mijn klanten dat niet alle wensen positief aankomen bij de verloskundige. Bijvoorbeeld het niet getoucheerd willen worden of geen actieve uitdrijving van de placenta willen.
Zeker wanneer de vrouw voor de eerste keer zwanger is, heerst er vaak een ‘ik wil je beschermen’ of ‘ik wil je voorbereiden op de situaties dat het niet goed gaat’. Het is immers je eerste en jij weet nog niets van hoe een bevalling voelt of gaat. Er wordt vaak vanuit angst gereageerd.

Waarom is dat?
Ik merkte het bij mijn bevallingen ook. Ik had me er ook niet in verdiept, ik volgde een cursus en dan zou het wel goed zijn. Toch?! Dus ik had geen idee dat ik een ander idee zou mogen hebben dan de verloskundige of gynaecoloog.
Wanneer mijn hulpverlener vertelde dat het beter was om vaak te toucheren, zou ik zeggen ‘graag’. Toen ze mijn dochter meenamen naar de babykamer (de kamer met een slot erop waar alle baby’s sliepen en je als moeder dus niet naar toe kon) zei ik niets.
Want de hulpverlener weet het beter, zij (of hij) heeft er voor geleerd. Wie ben ik om hier wat van te zeggen.

“What you see as a attack, I see as the truth”

Maar nu zitten we in een situatie dat de huidige generatie wél wat zegt! Chapeau.
Maar de hulpverleners moeten hier nog erg aan wennen. En voelen zich hier niet altijd comfortabel bij. Er is dus werk voor de zorgverlener. Als ik nu zou bevallen, zou ik handsoff willen bevallen. Ik zou het zelf willen doen met mijn echtgenoot met de verloskundige op de achtergrond. Ik zou zelf mijn kindje aanpakken (dat is namelijk een magisch moment en zo ontzettend gaaf om te doen). Ik zou geen oxytocine willen voor de placenta en de tijd willen nemen.

Mijn advies aan zwangeren is dan ook heb het hier rond de 20 weken zwangerschap over met je zorgverlener. Dan weet je van elkaar of er vertrouwen is. Of je hulpverlener zich hier prettig bij voelt. Wanneer er een oncomfortabel gevoel is, zou het ontzettend fijn zijn wanneer je hulpverlener er iemand bij haalt zodat ze zich wel comfortabel voelt. Je andere keuze is om een andere hulpverlener te zoeken. Ik zou hier niet mee wachten tot voorbij de 30 weken zwangerschap om je wensen bespreekbaar te maken, maar doe dit rond de 20 weken.
Rond de 30 weken begin je al steeds meer in je bubbel te geraken, komt je verlof dichterbij en voel jij je vaak kwetsbaarder dan bij 20 weken. En hierover praten met wederzijds respect kan echt verrassende en fijne uitkomsten hebben. En soms ook niet en dan weet je dat je óf water bij de wijn moet doen óf een andere hulpverlener moet zoeken.

Je wilt niet strijden met je verloskundige of gynaecoloog.
Je wilt je wensen uiten én je wilt een hulpverlener die hier comfortabel bij is. Ik heb dus ook alle begrip voor hoe jij je als hulpverlener kunt voelen. Het voelt onveilig, je hebt geen controle (heb je die ooit?), maar ik vind ook dat dat nooit het probleem van de klant moet zijn of worden!