Boos
Vanmorgen las ik een bericht op social media over dat boos zijn op onze hulpverlener ons niet verder brengt.
En daar heeft ze natuurlijk gelijk in.
Ik heb 6 bevallingen meegemaakt en 1 mini-bevalling. Daarbij heb ik hele verschillende ervaringen opgedaan. Ervaringen dat de verloskundige of verpleegkundige (in de ziekenhuis setting) vertrouwen wat ik zeg, me horen en zien. En ervaringen dat ik niet wordt gehoord en gezien, dat ze me niet geloven dat ik al volledig geopend ben (of ontsluiting heb).
En ik ben achteraf zeker heel boos geweest. Want ik had een nare ervaring en dan is het zo makkelijk om je hulpverlener de schuld te geven.
Bij ons vijfde kindje werd ik om de paar uur uit mijn bubbel gehaald omdat de verloskundige (net van de opleiding) elke keer wilde toucheren. Omdat ze zeker wilde weten dat er vooruitgang in zat? Omdat ze me extra in de gaten hield omdat ik bij de tweede bevalling een keizersnede heb gehad? Achteraf begrijp ik er nog minder van, dan toen het gebeurde. Elke keer dat ze wilde kijken, moest ik op mijn rug gaan liggen, terwijl ik op handen en knieën de weeën het beste kon opvangen. Elke keer werd ik gefrustreerder en duurde het langer voordat ik weer in mijn bubbel zat. De bom barste voor mij toen ze me wilde katheteriseren. Ik vertelde dat ik net geplast had en dat het niet nodig was. Ik stond inmiddels naast het bed met het bed hoog en was aan het wiebelen. Dat deed ik instinctief. Je dan voelen als een kind wat niets weet terwijl het mijn vijfde bevalling was…. Ik werd zo ontzettend boos. Ik kreeg er persweeën van, klom op bed en was zo boos dat ik ons kindje niet eens wilde aanpakken. Ik heb uit boosheid ons kind ter wereld gebracht en niet vanuit liefde.
En ja daar ben ik nog heel lang boos om geweest dat deze verloskundige mij, ons, dit had aangedaan.
Maar deze boosheid helpt mij niet verder en haar ook niet.
Ik heb jaren later nog met haar gesproken en ze zou het niet anders hebben gedaan. Dus dit gesprek hielp mij niet verder. Het bevestigde wel dat de geboortezorg niet klopt. Er moet echt wat veranderen in hoe de geboortezorg denkt over de barende vrouwen.
Elke vrouw weet hoe ze kan baren, dat zit in onze genen. Net zoals bij alle zoogdieren. Dus is het ongelooflijk belangrijk dat we ons gehoord en gezien voelen.
Had ik het anders kunnen doen?
Ja, hier kan ik alleen maar met een volmondig ja antwoorden.
Wanneer ik meer had geweten over mijn rechten, was ik niet eens in het ziekenhuis bevallen. Dan had mijn man precies geweten hoe een baring gaat en had me geholpen voor mezelf op te komen. Dan had ik me in ieder geval gehoord en gezien gevoeld door mijn man! Dan had ik rustiger kunnen blijven en had mijn man me geholpen weer in de bubbel van ontspanning te geraken.
Want jezelf voorbereiden is zó belangrijk.
In mijn HypnoBirthing® cursus geef ik hier dus ook veel aandacht aan.
Want de geboortezorg is nog niet overal goed ingericht. Er zijn te weinig verloskundigen in een ziekenhuis, de werkdruk te hoog en vaak wordt er vanuit protocol gehandeld en wordt er niet echt geluisterd naar de barende. Dat mag anders, maar ik denk dat deze verandering uit onszelf mag komen. Uit ons als barende vrouwen.
Dus ik vergeef het al mijn hulpverleners die mij niet hoorden of zagen. Ik vergeef mezelf dat ik niet beter voor mezelf kon opkomen en ik vergeef mijn partner dat hij het niet voor me kon opnemen.
En dat lieve mensen, geeft ruimte. Dan is er plek voor liefde. Liefde voor de geboortezorg, voor alle mensen die hierin werken en hun uiterste best doen.
Laat me weten wat jouw ervaring is!
Tip!
Regelmatig geef ik een gratis masterclass over Vanuit vertrouwen bevallen.
Klik voor de eerst volgende keer op deze link
