Dit wordt mijn derde blog over het huilen van je baby.
Mijn eerste deel ging over de voordelen van het huilen. Lees hier.
Het tweede deel over de oorzaken van het huilen. Lees hier.
In de blog over de oorzaken had ik het kort over het geboortetrauma en beloofde ik hier nog een aparte blog over te schrijven.
Wat is een geboortetrauma?
Geboortetrauma bestaat uit twee woorden. Geboorte en Trauma.
Trauma is een wond.
En in dit geval is deze wond meestal emotioneel van aard en meestal niet lichamelijk.
Soms is het trauma tweeledig, denk aan een nekje dat pijn opgelopen heeft tijdens de geboorte. De baby heeft dan vaak een tweeledig trauma. Enerzijds de lichamelijke pijn en/of het vastzitten van het nekje. Anderzijds de emotionele pijn van de angstige gevoelens dat hij de uitgang niet goed kon vinden.
De geboorte is één van de belangrijkste ervaringen in het leven van je baby én voor jezelf als mama. Zeker als het je eerste baby is dan is dit een ingrijpende verandering van vrouw tot moeder, die zijn weerslag heeft in alle gebieden van je leven.
‘De geboorte is de belangrijkste overgang die een mens in zijn leven doormaakt. Het is een zeer kwetsbaar moment. De intensiteit van de prikkels die op je baby afkomen, is enorm groot. Je baby ervaart zijn geboorte en houdt er duidelijke indrukken aan over. Elk gebaar, elk gevoel en elke beweging wordt door je baby opgenomen.
Je baby moet heel wat taken vervullen;
- hij moet nauwkeurig en heel voorzichtig zijn weg zoeken door het geboortekanaal;
- hij moet inspelen op de krachten die de weeën op hem uitoefenen;
- hij moet samenwerking zoeken met het lichaam van zijn moeder en deze vasthouden;
- bij vastzitten en niet verder kunnen moet hij vechten en een nieuwe doorgang zoeken, want er is geen weg terug;
- hij moet omgaan met de verbinding van pijn en intimiteit;
- hij moet zijn spanningen en angsten reguleren;
- hij doet ervaring op in het omgaan met grenzen. Door dit alles kan hij volledig uitgeput geraken en toch moet hij doorzetten en volhouden. Geboren worden is dus ook in psychologische zin een hele opgave, met veel pijn en angst’. [1]
Wanneer jij als mama je gesteund voelt en goed in je vel zit, zal de geboorte makkelijker zijn dan wanneer je er alleen voor staat, je ziek voelt of bang bent voor de bevalling.
Wanneer jij en je baby samen een team zijn en er niet wordt in gegrepen op het geboorteproces (de baby wil namelijk zelf sturen) zal je baby er een positief gevoel aan over houden. “Het is me gelukt”.
Loopt er tijdens de geboorte iets scheef, dan noemen we dit een trauma. Je baby kan deze gevoelens van angst, pijn en verwarring niet goed plaatsen en verwerken.
Een voorbeeld.
Toen ik zwanger was van onze dochter, een andere dan in de vorige blog, beleefde ik veel emoties omdat mijn ouders gingen scheiden. Dat leverde bij mij verdriet, opluchting, verbazing en een gevoel van ‘mijn basis is weg’ op. Onze dochter voelde al deze gevoelens ook en sloeg ze op in haar onderbewustzijn. Misschien heeft ze hierdoor wel bedacht dat de wereld waar ze naar toe ging ingewikkeld en verwarrend is. Misschien wilde ze wel niet geboren worden.
Tijdens de geboorte kreeg ik een infuus om de weeën te helpen, ze kwamen niet echt op gang. Het infuus werd maar hoger en hoger gezet, zonder naar mij en onze dochter te kijken, waardoor ik een weeënstorm kreeg. Hierdoor raakte ik in paniek en voelde me niet meer verbonden met mijn dochter. Uiteindelijk kwam ze eraan, maar omdat ze in het ziekenhuis mij niet geloofde, kreeg ik eerst nog een ruggenprik (het infuus is nooit aangezet). Pas toen de gynaecoloog mij een katheter wilde geven zagen ze dat het hoofdje al stond. Ik kan me niet meer precies herinneren wat er toen gebeurde, omdat mijn paniek en pijn en het niet kunnen opvangen van de weeën erg opspeelde. Wat moet onze dochter het moeilijk hebben gehad dat ze haar weg alleen moest zoeken, dat ze met geweld (weeënstorm) naar buiten kwam.
Ook nu ze tiener is, zie je dat zij de wereld ingewikkeld en complex ziet. Dat heeft ze opgeslagen in haar systeem. En ze leert nu langzaam dat dat beeld van toen niet (altijd) waar is.
Je baby beleefd alles met zijn gevoel, hij heeft immers nog niet de mogelijkheid tot praten. Dat wil ook zeggen dat je baby alles in zijn onderbewustzijn (in zijn cellen) opslaat.
Je baby kan dit uiten door te huilen of heel veel te huilen, door te trappelen met zijn benen, door niet te slapen, of door te krijsen.
In mijn gratis ebook (wat je kunt aanvragen via de site) lees je meer over hoe je contact maakt met je baby.
Heb je na het lezen van deze blog vragen, dan mag je me altijd bellen, mailen of whatsappen. Ik bied ook gratis consulten aan.
[1 bron: mijn baby is ontroostbaar van Rien Verdult & Gaby Stroecken]
