Wat als jij die alom geprezen roze wolk niet kunt vinden? Of wanneer de roze wolk een broze wolk blijkt te zijn.
Ik merk dat veel mama’s zich dan alleen of eenzaam voelen.
Ik weet nog als de dag van gisteren hoe lastig ik het moederschap vond. De kraamhulp ging weg en ik dacht alles zelf te kunnen doen, een opgeruimd huis, de was gedaan, gestofzuigd, de wc gepoetst, koken en o ja, om de paar uur voeden en verschonen. Ik had de tijd die het kost om te voeden en verschonen en zelf te herstellen niet goed ingecalculeerd. Dit zijn namelijk geen taken die je afvinkt, maar verbinding en contact met je baby en het moeder zijn. En dat mag tijd kosten, daar mag je de hele dag aan besteden.
De transformatie van vrouw naar moeder is speciaal en wonderlijk. Tegelijkertijd is er tijd nodig voor deze transformatie. Jij bent geboren als moeder en je mag de tijd nemen om te groeien in deze rol. En dan heb ik het nog niet eens over de hersteltijd na je baring.
De transformatie naar moeder is niet voor iedereen makkelijk. Deze tijd kan gepaard gaan met onzekere gevoelens, kraamtranen en vermoeidheid. Hier mag je echt je tijd voor nemen. Tijd voor rust en thuis zijn.
Soms laat je baby in de eerste week, nog niet zoveel zien in zijn lichaamstaal. Omdat hij vooral uitrust van de geboorte. Een rustige kraamweek waarin jullie elkaar kunnen leren kennen. Hopelijk kun je genieten van je kleintje en voel je de verbinding groeien.
En dan is die kraamweek voorbij en de kraamhulp verlaat jullie.
Je baby is dan vaak uitgerust van zijn geboorte en wil zijn ervaringen van de tijd in de baarmoeder en van zijn geboorte delen. Dit delen doen ze met hun lichaamstaal (Baby Body Language) en met hun huilen. De taal van hun lijfje en van hun huilen is lang niet altijd makkelijk te verstaan. Soms lijkt je baby wel altijd te huilen en alleen maar te kunnen slapen bij jou op de arm.
Ik vond dat uitputtend. Bij onze eerste baby omdat ik mijn rol als mama echt aan het uitvinden was en bij onze tweede baby omdat ik die hechte gevoelens niet had.
Soms weet je dat je baby van jou en je partner is, maar heb je niet dat hechte gevoel. Ik weet nog dat ik na de keizersnede aan mijn man vroeg of hij zeker wist dat dit onze dochter was. Of ze niet omgewisseld was. Het heeft weken geduurd voordat ik herkenning zag in onze dochter.
Weet dat je niet de enige bent wanneer jij deze gevoelens hebt. Het zijn geen fijne gevoelens maar dit is wel normaal. Dit is geen teken van falen en je hoeft je hier ook niet schuldig om te voelen. Bij mij was de oorzaak dat ik haar na de geboorte niet mocht aanraken, ruiken of bekijken. Ik had de eerste imprint, het gouden uur, gemist. Pas na 6 uren had ik mijn eerste ontmoeting, terwijl ik onder de morfine zat en pijn had in mijn buik. Niet echt de fijne start die ik had gehoopt.
Wanneer iemand mij had verteld dat dit normale gevoelens, had ik me niet zo alleen en eenzaam gevoeld. Ik durfde deze gevoelens helemaal niet te uiten, want dan zouden ze me vast een slechte moeder vinden. En daarbij had ik geen depressie, dus zou het wel voorbij gaan. Toch?
Ik hoop dat jij nu weet dat je er niet alleen in staat én dat je dit niet alleen hoeft op te lossen.
Praat er over met je partner of iemand die je vertrouwd.
Want ook jij bent het waard om gehoord en gezien te worden in je broze, grijze of afwezige wolk.
Je mag me altijd contacten voor een gratis Hart-gesprek.
Dan luister ik naar je van hart tot hart.
Elke week kom ik live in mijn facebookcommunity ‘Je baby en jij, lichamelijk, emotioneel, spiritueel’. Het is een groep waar we elkaar kunnen helpen en met elkaar kunnen delen.
Super leuk als je lid wordt.
