Vaak krijg ik de vraag of dragen wel zo nodig is. Of je baby dragen niet pure verwennerij is, want je baby hoort toch in bed te slapen? Of een draagdoek wel een goede aanschaf is.
De vraag: ‘als ik mijn baby draag, optil of neerleg maakt het dan wat uit HOE ik dit doe?’ wordt eigenlijk niet gesteld, maar is in mijn ogen wel heel belangrijk.
Nu vraag je je misschien af wat dragen te maken heeft met het zelfvertrouwen van je baby.
Dat ga ik je uitleggen.
Het dragen van je baby
Het dragen van je baby is al zo oud als de mensheid. In ons westen ontstond in de 16e eeuw het idee dat wiegen en schommelen slecht was en dat je baby te afhankelijk en verwend zou raken wanneer je je baby (teveel) droeg. Pas in de jaren zeventig van de vorige eeuw werd het dragen opnieuw geïntroduceerd door onze hippies met de draagzak. Langzaam veranderde ook de ideeën over onze baby’s. Het laten huilen, het troosten, het dragen en slapen werd met andere ogen bekeken. Het dragen is inmiddels helemaal terug, al dragen wij onze baby’s vooral in de vrije tijd, terwijl in andere culturen dit vooral gebeurd tijdens het werken.
Het voordeel van dragen is dat je baby zijn huid-huidcontact krijgt. Hij voelt zich veilig, dicht bij mama en omsloten door de doek of zak net zoals in de baarmoeder. Daarbij kan hij mama of papa ruiken, zien, voelen en horen.
Het voordeel van dragen is dat je baby zijn huid-huidcontact krijgt. Hij voelt zich veilig, dicht bij mama en omsloten door de doek of zak net zoals in de baarmoeder. Daarbij kan hij mama of papa ruiken, zien, voelen en horen.
Ikzelf vond het vooral praktisch. Ik kreeg geen lamme arm, ik had geen huilende baby terwijl ik aandacht gaf aan mijn andere kind of kon mijn werkzaamheden doen, zoals koken (let op de spetters), stofzuigen, de wasmachine vullen ed. Het belangrijkste vond ik het niet meer huilen. Ik kon en kan niet zo goed tegen huilende baby’s, dat doet letterlijk pijn in mijn hart. (Als baby lieten ze me huilen in mijn bedje ver weg van iedereen en dat gevoel zit in mijn lijf).
Vanuit de baby gezien is dragen in een draagdoek dus heel fijn, misschien zelfs wel ideaal. Je veilig en welkom voelen is zo belangrijk voor het zelfvertrouwen en de zelfverzekerdheid.
Wanneer je baby al wat ouder is kan het zo maar zijn dat hij de draagmethode niet (meer) wil. Soms komt dat omdat hij het niet gewend is en nu voelt hij dit als beperking in zijn vrijheid. Het kan ook aan de soort draagdoek liggen, misschien wil hij zijn hoofd meer kunnen bewegen. En soms heeft hij zijn geboorte nog niet goed verwerkt en herinnert de draagdoek hem teveel aan de druk van de geboorte in het geboortekanaal.
Naast het dragen in de draagdoek is er nog een toepassing van dragen.
Eén van de belangrijkste reden dat dragen zo fijn voelt voor je baby is dat je basisbevestigend draagt. Een hele mond vol, dus ik zal dit toelichten.
Je basis van je lijf ligt in je bekken. Het bekken van ieder mens heeft als het ware de vorm van een schaal. In het bekken is het lichaamsevenwicht gezeteld. In deze schaal bevindt zich het zwaartepunt, zowel fysiek alswel emotioneel. In de haptonomie noemen ze dit het gevoelsmiddelpunt.
Wanneer je als ouder je baby bij de basis draagt, dus je handen onder de billen legt, geef je hem een bevestiging in zijn basis. Vandaar basisbevestigend dragen. Het is een behoedend, teder gevaar waarin je als ouder via de huid (tactiel) uitdrukt dat je baby er mag zijn zoals hij is. Je baby voelt dit als bevestiging van zijn hele zijn, dit geeft verbinding, hechting en zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid.
Je ziet nog steeds dat baby’s onder de oksel worden vastgepakt, bijvoorbeeld wanneer jij je baby aan een ander geeft, hem uit bed of de wandelwagen haalt. De baby wordt dan als een ding passief overhandigd. Omdat de baby niet in totaliteit wordt opgepakt, maakt het hoofdje meestal een knik naar achteren. Er vindt dan een verdeling plaats in de lichamelijkheid van het hoofd en de rest van het lichaam. Zijn lijfje hangt er een beetje bij. De baby mist daardoor het gevoel van compleet zijn. Je baby weet tot ongeveer 9 maanden oud niet precies waar hij eindigt en jij (zeker als moeder) begint. Hoe meer je hem aangeeft wat van zijn lijfje van hem is hoe beter hij dit allemaal gaat begrijpen. Jullie waren tot de geboorte met elkaar verweven en rond de leeftijd van 7-9 maanden begint hij te ontdekken wat bij hem hoort en wat bij een ander. Lichamelijk en ook emotioneel. De behoefte in liefde, zelfvertrouwen en bevestiging is dan ook groter.
Een bijkomend voordeel is dat het tempo lager ligt wanneer je je baby basisbevestigend uit zijn bedje tilt. En dat vind je baby erg fijn. Zeker wanneer je erbij vertelt wat je gaat doen en wat er om hem heen gebeurd.
Basisbevestigend dragen, oppakken en neerleggen lijkt misschien heel simpel, maar het effect is groots. Je geeft zekerheid, veiligheid, een gevoel van welkom en liefde door via je handen aan zijn basis. Alleen al door hem bewust te dragen.
Ikzelf in 2008 met onze zoon Trent
Soms hoor ik ouders vertellen dat ze hun baby niet willen verwennen met het dragen. Ze moeten toch in bed slapen. In mijn ogen is dit geen verwennerij, maar tegenmoet komen aan de behoeften van je baby. Hij zat 9 maanden in je buik, dus jouw nabijheid voelt vertrouwd en veilig. Het is belangrijk je eigen behoeften te onderkennen, zodat je niet over je eigen grenzen heengaat. Middelen in elkaar behoeften is dan heel fijn, zodat jullie allebei tevreden kunnen zijn.
Tot 6 maanden kun je je baby niet verwennen. Pas rond de derde maand gaat een baby herkennen (is iets anders dan voorspellen) wat er op een dag gebeurd. Hij herkent dat na het liedje het slapen begint of dat na het wakker worden de voeding start. Een baby kan nog niet voorspellen wat er gebeurd als hij huilt. Pas rond de 6e maand kan een baby gaan voorspellen dat als hij wakker wordt hij altijd eten krijgt. Wanneer je niet van te voren weet welke reactie er
komt op je actie kun je als moeder je kind ook niet verwennen! Je baby leert wel een gewoonte aan. Dus wanneer je wilt dat je baby (ook) in zijn bedje gaat slapen, zul je hem dit ook moeten gaan leren. Stapje voor stapje.
Ik heb onze kinderen allemaal gedragen. De één wat meer dan de ander, omdat de één (veel) meer huilde dan de ander. Verschillende van onze kinderen hadden betiteld kunnen worden als huilbaby, maar omdat ik ze veel droeg (op de arm of in de doek) huilden ze weinig. Voor mij een hele rustgevende gedachte. Ik was er voor ze en kon toch mijn ding doen wanneer ze in de doek zaten. Ook borstvoeding geven gaat heel goed in de draagdoek. Door de knoop losser te maken en de doek naar je toe te halen kon onze baby wat zakken en op die manier drinken. Na de borstvoeding alles weer omhoog hijsen en je baby zit weer heerlijk in de doek. Dat vond ik geweldig wanneer we onderweg waren of op visite.
Heb je een vraag hierover?
Kom naar mijn community, hier heb ik het over dit onderwerp en geef ik nog meer tips.
Heb je hier een vraag over?
Wil je je ervaring met me delen in het veilige inloopspreekuur? Dit is een community op facebook.
Hier bespreken we elk week een onderwerp waar jij vragen over hebt. Één van de vragen ging over dragen.
