En misschien denk je dan dat het einde ervan ligt bij de geboorte, echter heb ik dit zo niet ervaren. De transformatie naar moeder is niet beëindigd met de geboorte, hij is net begonnen. Je bent veranderd zonder dat jij zelf wezenlijk veranderd bent.

Weet je nog dat je in de puberteit veranderde? Hormonen gingen spelen, je lichaam veranderde en je brein ging een nieuwe ontwikkeling door. Na de puberteit ben je anders, meer jezelf.
En dat is precies wat ook gebeurd met deze transformatie naar moeder (ook wanneer je wederom moeder wordt). Deze fase wordt ook wel matrescence genoemd.

Een transformatie is voor mij een verandering op spiritueel gebied. En dan bedoel ik dit niet zweverig. Buiten dat je lichamelijk veranderd, zoals een dikke buik krijgt, misschien vocht vasthoud of zelfs enorm aankomt, veranderd er nog veel meer. Je hormonen gieren weer door je lijf en voor sommigen kan dit een enorm effect hebben. Heel moe in het begin van de zwangerschap, misselijk en zelfs emotionele, PMS lijkende, buien te ervaren. In mijn eerste zwangerschap had ik hier echt last van en werd ik niet de meest makkelijke partner om mee samen te leven 😉.
Door al deze veranderingen werd ik echt terug geworpen op mezelf, ik keerde meer naar binnen en werd met van alles geconfronteerd. Er kwamen veel vragen in me op die me diep lieten nadenken en voelen (dat is voor mij spiritualiteit). Wie wil ik zijn als moeder, wie wil ik zijn als partner en wie wil IK zijn? Wat voor thuis wil ik bieden, wat wil ik anders of hetzelfde doen als mijn ouders? En kan ik hier wel in kiezen of zitten die patronen zo diep dat er geen keuze is?

Eigenlijk kun je dit proces zien als een heldenreis. Elke held gaat in een reis op pad en voor deze transformatie zie ik dit voor me als een labyrint. Je gaat het doolhof in en je komt hier uitdagingen tegen, verdwaalt misschien zelfs soms en uiteindelijk kom je in het midden uit en ontmoet je jezelf. Je staat oog in oog met je innerlijk, met je intuïtie. En daar ontmoet je ook je baby.

Deze reis maken veel moeders onbewust, net zoals ik deed.
En hoe gaaf en geweldig is het wanneer je deze reis bewust kunt maken.
Dat je weet dat je deze transformatie doorgaat en dat je deze vragen bewust aan jezelf gaat stellen.
Dat je gaat voelen wat jij, jouw lijf nodig heeft. Dat je leert nee zeggen en leert je grenzen aangeven en deze respecteert. Dus niet ik ga werken en sla alle feestjes over, maar een balans tussen werk en plezier. Jezelf tijd gunnen om te rusten, goed voor jezelf te zorgen én joy (klikt zoveel leuker dan plezier) te gunnen.

Want ik ben ervan overtuigd dat hoe je in je zwangerschap staat zijn invloed heeft op je bevalling. Kun jij jezelf openen, kwetsbaar opstellen? Kun je in die kwetsbaarheid grenzen aangeven? Of heb je hier hulp bij nodig? En welke hulp heb je dan nodig? Kan je partner je daarbij helpen? Of heb je meer of andere hulp nodig?
Zo’n belangrijke vragen die echt horen bij deze transformatie. De transformatie die start bij jou en eindigt bij jou als moeder.
Een cirkel van 360 graden maken, over de kop te zijn gegaan en weer op hetzelfde punt staan. Echter is de wereld dan compleet veranderd.